Opowieści z dziesięciu światów

stworzony tylko po to, by podsycać tę fobię. Wprawdzie nie stanął

dotychczas oko w oko z japońskim krabem pajęczym, a na samą

myśl o takim spotkaniu ciarki przechodziły mu po plecach, wiedział

jednak, że ten stwór o długich, cienkich nogach osiąga dwanaście

stóp szerokości. To, że był niegroźny, nie miało żadnego znaczenia;

pająk wielkości człowieka po prostu nie miał prawa istnieć.

Na widok tej sieci wąskich, wieloczłonowych nóg, która raptem

wyłoniła się z wszechogarniającej szarości, Tibor zaczął wrzeszczeć

w panicznym strachu. Musiał bezwiednie szarpnąć linką, bo Blanco

zareagował natychmiast, z wyczuciem doskonałego pomocnika.

Hełm wciąż dudnił echem przeraźliwego krzyku, gdy Tibor poczuł, że

odrywa się od dna, unosi ku światłu, powietrzu - i przytomności

umysłu. Wynurzając się na powierzchnię, pojął całą niedorzeczność i

głupotę swojej pomyłki, i powoli przychodził do siebie. Ale był

jeszcze tak roztrzęsiony, kiedy Blanco zdejmował mu hełm, że przez

długą chwilę nie mógł wydusić z siebie słowa.

- Co się tu dzieje, do jasnej cholery? - krzyknął Nick. Nikomu

już nie chce się pracować?

---